De gemeenteraad als taakgroep filosofie

Weblog

Je kent het verschijnsel wel. Vroeger maakten we er zelfs een spelletje van. "Zeg eens heel vaak achter elkaar …… ?" En dan kon je een willekeurig woord van 2 of meer lettergrepen invullen. Dan was het alsof niet alleen je tong over dat woord struikelde, maar het woord zelf kwam je ook steeds vreemder voor, omdat klank en betekenis steeds verder van elkaar loskwamen.

Dit is wat mij de afgelopen weken gebeurde met het woord 'kaders', in de zin van richtlijnen, of een afbakening. In de interviews die we voor de ROB houden voor het adviestraject 'Het sociaal domein in de lokale democratie' valt dat woord namelijk minstens 5 keer per gesprek. Kaderstelling is immers – naast controle en volksvertegenwoordiging – een van de hoofdtaken van een gemeenteraad. En misschien wel de moeilijkste van de drie.

Kader

Kader komt van het Latijnse quadrum, dat 'vierhoek' betekent. Een grappige afgeleide betekenis daarvan vind je in het Spaanse verkleinwoord 'cuadrilla' dat je zou kunnen vertalen met 'vriendengroep', maar dan formeler en vaster begrensd dan wat wij kennen. Je vriendengroep blijft daar bij je voor het leven. Je leeft met hen, ze zijn je raadgevers en je toetssteen; naar hen keer je telkens terug.

Misschien komt het door zijn militaire betekenis, maar kader klinkt ook best streng. Het is niet zo begrenzend als een regel of een wet, maar je ontkomt er toch niet aan; het is de bedoeling dat je de kaders die je meekrijgt niet zomaar zult overtreden en daarop wordt je regelmatig gecontroleerd. Zo worden kaders in de gemeente ook gebruikt, als onderdeel van het plan- en besluitvormingsproces, en als referentie voor controle in de beleidscyclus.

Lastig

Net zoals je eigen tong blijken veel gemeenteraden te worstelen met de kaders. Raadsleden vinden het lastig om uit te leggen wat een kader voor hen nu eigenlijk is. Op de vraag "vindt u het een taak van de raad om zich uit te spreken wat goede zorg is?" bijvoorbeeld, krijgen we als antwoord zowel sterke bevestiging als verregaande afwijzing. Raadsleden geven aan moeite te hebben met de invulling van het concept. We zien kaders die ruimte laten voor zeer uiteenlopende soorten beleid, en kaders die sterk op de uitvoering gericht zijn.

Een ander opvallend punt is, dat maar weinig gemeenteraden zelf met de kaders aan de slag gaan; zij laten het aan het college om zijn eigen richtlijnen op te stellen, om de opdracht stellen die het zelf uit moet voeren. Is dat niet een beetje van die slager die …… ? De raad geeft uiteraard zijn reactie, maar dat is iets anders dan zelf vanuit hart en hoofd na te denken over wat men in beleid nu echt belangrijk vindt.

Veerle van den Broek, senior adviseur ROB

Kaderstelling

Het is jammer dat maar weinig raden de tijd te nemen voor een eigenstandige, goed doordachte kaderstelling. Ik pleit voor de raad als de afdeling filosofie, als taakgroep Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen van de gemeente. Daarbij is het de taak van de raad om de wensen en behoeften van de samenleving te vertalen in de richtlijnen die hij meegeeft aan het college.
Op deze manier wordt de raad veel meer eigenaar van deze kaders en zal hij ze, veel meer dan nu het geval is, gebruiken als referentie om te kijken of het college het goed doet. En voor een raad die daartegen opziet: u hoeft dat niet alleen te doen. De griffie, een goede gespreksleider, maar nog meer de inwoners en professionals uit het veld, kunnen u helpen om van alle gedachten een coherent geheel te maken. Zo krijgen we gestaalde kaders.

Noot

Blogs op Raadopenbaarbestuur.nl zijn op persoonlijke titel. Het blog geeft niet per se de mening weer van de Raad.

Reactie toevoegen

U kunt hier een reactie plaatsen. Ongepaste reacties worden niet geplaatst. Uw reactie mag maximaal 2000 karakters tellen.

* verplichte velden

Uw reactie mag maximaal 2000 karakters lang zijn.

Reacties

Er zijn nu geen reacties gepubliceerd.